Mina Libeer: 1e plaats
Het Mandel tornooi in Izegem telt mee voor de VJF ranking, dus gaven alle “groten” van de U15 present. Het viel me wel op dat bij de weging verschillende judoka’s van de Topsportchool bij de Belgische Kampioenschappen een gewichtsklasse lager uitkwamen dan bij het Mandeltornooi. Je kan je dan de vraag stellen of dit wel gezond is voor de topsporters.
Het Mandel tornooi wordt uitgevoerd in een systeem van poules voor de voorronden, en een systeem van rechtstreekse uitschakeling voor de ¼ en ½ finales. De twee besten uit elke poule van de voorronden kampen dus verder voor de begeerde medailles. Op zich is dit een duidelijk systeem, ware het niet dat de organisatie een beetje mank liep bij het uithangen van de poulebladen. Mina had bijvoorbeeld al gedaan met de poules voordat de poules van de jongens -38kg en -42kg uithingen. Sommigen zullen het zich wel beklaagd hebben dat ze geen broodjes meegebracht hebben (waaronder ondergetekende) want enkel cake en pudding op het menu (snik).
De wedstrijden dan:
Mina mocht als eerste JSM’er de mat op in een poule van 5 deelneemsters. In de andere poule was Martha Madueke ingedeeld (Belgisch Kampioen -38kg U15). Onder normale omstandigheden zouden Mina en Martha dus in de halve finale of de finale tegen elkaar kunnen kampen.
Mina liet in kamp 3 een steekje vallen waardoor ze tweede eindigde in haar poule. De wedstrijden waren echter niet allen van een leien dakje gegaan. Steeds de volle 3min (of toch bijna) moeten kampen hangt op den duur wel in de judogi (We zullen dus stilletjes aan wat meer de nadruk moeten gaan leggen op de fysieke training, want hier schieten we wat te kort).
De eerste halve finale werd dus een heruitgave van de finale van de BK. Een kans op revanche voor Mina, of een bevestiging van Martha?
Het wedstrijdverloop was alleszins volledig anders. Een uitputtingsslag was het wel. Martha kon uiteindelijk als eerste de kleinste score afdwingen.
Op 1min van het eindsignaal beging Martha echter een beoordelingsfout, de linker voet stond te ver voorwaarts, en Mina kon hiervan 100% profiteren met
een mooie Tani-Otoshi.
In de kamp om het goud was Mina bijna volledig uitgeput, en werd volledig in het verweer gedrukt. Iedere supporter hield de adem in, want Mina kon bijna
niets inbrengen op de aanvallen van haar tegenstandster – tot (opnieuw 1min voor het einde) Mina echter een gedurfde O Goshi beweging inzette, een
ongelukkige reactie van haar opponent door af te weren met de hand richting broek (alleszins onder de gordel). Een anticlimax van jewelste, en Mina behaalde
goud op deze uitputtingsslag. Vele van de omstaanders vonden de overwinning onterecht, maar iedereen is intussen bekend met deze strenge regel.
Ondertussen was Matthias reeds aan zijn eerste kamp begonnen. Door een ongelukkige beweging belandde Matthias met zijn neus tegen het achterhoofd van zijn tegenstander. Een moeilijk te stoppen bloedneus was het gevolg, en Matthias moest dus opgeven voor deze wedstrijd. In de tweede kamp ging het een heel stuk beter, en kon Matthias zonder al te veel moeite de overwinning binnenhalen. De derde kamp blijft voor mij (en velen rond mij) volledig onbegrepen. Na de aftastronde, kon Matthias het been van zijn tegenstander haken (O-Soto Gake). Hierdoor viel de opponent languit met de rug en schouders tegen de tatami. Ik weet niet wat er gebeurde want geen enkele van de (beginnende) scheidsrechters reageerden op deze worp. Heb ik het met de twintig mensen rondom mij dan echt verkeerd gezien? Het felle protest van ondergetekende mocht niet baten. Feit is dat deze fase de wedstrijd volledig kenterden. Nog geen twintig seconden later werd Matthias door een O-Goshi gevloerd. Of het nu Ippon was of niet maakt niet uit. De verkeerde judoka mocht hierdoor naar de ¼ finale doorstoten. Mocht ik officieel protest kunnen neerleggen, ik zou het zeker doen. Echter gaat dit wel de wedstrijd niet meer beïnvloeden, heeft Matthias zijn kansen niet kunnen verdedigen, enzovoort.
Kjell trof een poule van 3 judoka’s. Onder hen echter de Belgische Kampioen. In het begin kon Kjell de aanvallen van Tim nog vrij goed afhouden. Het bleek echter vlug dat het technisch verschil te groot was, en Kjell moest al vlug zijn meerdere erkennen. De tweede wedstrijd ging van een leien dakje, en Kjell kon doorstoten naar de ¼ finales. Daar trof hij een oude bekende. In het verleden is reeds gebleken dat de twee aan elkaar gewaagd zijn. De wedstrijd ging zeer gelijklopend op, met wisselende kansen, een shido hier, en een kleinste score aan de overkant. De frustratie van Kjell groeide gestaag, en je zag dat hij hard aan het zwoegen was om toch maar één goede aanval te kunnen plaatsen. Op enkele seconden van het einde verloor Kjell zijn geduld, en mocht naar mijn menig hiervoor zeker nog een shido gekregen hebben. Het deed er echter niet meer toe, en ook Kjell kon niet verder doorstoten.
Arthur ging als vierde van start in zijn poule. Na een minder goede start, kwam Arthur op dreef in de tweede wedstrijd. Echter moet hij proberen af te leren om met zijn linker voet vooruit te vechten. In de eerste wedstrijd werd hij hierdoor reeds afgestraft. Gelukkig kon Arthur een sterke tweede partij afronden met een waza-ari. In de derde partij kon Arthur tamelijk vlot rond het hoofd van zijn tegenstander grijpen, en afwerken met een goshi-guruma. Hierdoor werd de tweede plaats in poule B veilig gesteld. In de ½ finale mocht Arthur tegen Lim Vladislav aantreden. Nu moet je weten dat in de voorrondes Lim 4x gewonnen heeft met Ippon score, en elke wedstrijd gemiddeld 1min geduurd heeft. Zoals te verwachten viel, duurde deze kamp niet lang. Arthur kon echter in de beginfase tamelijk goed standhouden tegen de continue aanvallen van Lim. Eén onachtzaamheid later was het jammer genoeg zover. In de herkansingen viel Arthur echter terug in zijn oude fout, en vocht opnieuw met de linker voet vooruit. Dit werd jammer genoeg zeer efficiënt afgestraft.
Op Michiel hebben we zeer lang moeten wachten. Nochtans was dit zeker een van de betere dagen, en mochten we in de eerste wedstrijd zowaar een aanvallende Michiel zien (bloeit er iets op de tatami?), met de hoogste score tot gevolg. In de tweede wedstrijd mochten we opnieuw een aanvallende Michiel zien, en na een schitterende maki-komi beweging terug de hoogste score binnenhalen.
De derde wedstrijd nam Michiel naar mijn gevoel te veel gas terug (maw. Michiel gebruikte te veel zijn verstand en te weinig zijn gevoel), waardoor hij tegen een yuko opkeek. Zijn opponent verdedigde deze score uitstekend, en kon tot het einde volhouden.
Met de tweede plaats in de voorronde gaat een wedstrijd gepaard tegen een eerste plaats van een andere poule. Michiel en Sebastiaan Van Heesvelde kennen
elkaar reeds van vroegere ontmoetingen. Meestal werden die gewonnen door Sebastiaan, maar Michiel in een goede vorm, kan toch een serieuze bedreiging zijn.
Zo ook vandaag… tot op het rampzalige moment van de Kibisu Gaeshi. Perfect uitgevoerd, gewacht op de gekruiste kumi kata (op het fimpje van Luc Van Gendt
duidelijk te zien), en dan pas de broek gegrepen. Echter door de scheidsrechters volledig anders beoordeeld, hansoku-make.
Misschien een les om die broek niet meer te nemen?
Lessons learned:
- Judo is meer dan techniek – fysiek kwamen onze judoka’s een beetje te kort (alle JSM’ers)
- Je kan maar beter de broekspijp niet grijpen (Michiel, Anouk Feyers in de finale tegen Mina)
- Zelfs al sta je voor in de halve finale, een mooie beweging (en de nodige vastberadenheid) kunnen je plannen serieus dwarsbomen (Martha Madueke in ½ finale tegen Mina)
- De coach staat er niet voor niets aan de kant (alle JSM’ers)
- Een judowedstrijd kan soms raar verlopen (Matthias, Kjell)
- Regelmaat loont (Arthur, Michiel)
- Volgend jaar staat JSM hier terug met minstens 4 medailles (belofte maakt schuld)
- De coach moet soms zijn mond leren houden (Luc)
Luc
Terug