Pupillen en miniemen te Waarschoot (19 oktober 2008)

Verslag:

Naast de gebruikelijke vier musketiers (Kjell, Matthias, Michiel en Mina) werd de miniemen ploeg deze maal versterkt met nieuw bloed: Arno Van Laeken, Elena Nevejans, Mathieu Steyaert en onze voorzitter, Antoine De Maerteleire.

Van een ploeg mag er wel gesproken worden in dit geval. De opwarming gebeurt in groep, supporteren doet iedereen voor iedereen. De nieuwelingen voelden zich daar waarschijnlijk een beetje onwennig bij, maar dat gevoel zal wel vlug over zijn.

Goed, de wedstrijden dan:

In de poule van Kjell was dit maal het zwarte spook van Matthias opgenomen. Thomas Declercq staat niet voor niets binnen de eerste 10. Maar Kjell wist de aanvallen goed op te vangen, en had goed geluisterd tijdens de competitietrainingen. Met een zéér geslaagde Tani Otoshi wist hij de Osoto Gari mooi te omzeilen en Ippon te scoren. Mede door deze overwinning en het rustig blijven tijdens zijn andere gevechten sleepte Kjell de eerste gouden plak binnen.

Voor Mathieu was het de eerste competitie ervaring. Talent en kracht ontbreken niet bij Mathieu, ervaring kan enkel maar groeien door meer competitie te doen. Naar mijn mening kon hij mits dat tikkeltje ervaring minstens één van de kampen in zijn voordeel ombuigen. Nu zat het hem niet mee. Nochtans vond ik dat Mathieu zich in de tweede kamp goed herpakt heeft. Misschien een beetje meer met het hoofd vechten (niet letterlijk te nemen hé), en eventueel wat meer variatie in de aanvallen steken.

Van Mina zijn we meestal gewoon dat ze tijdens de eerste kamp `nog wakker moet worden'. Echter was het nu niet het geval. Haar tegenstanders zullen het geweten hebben. Alle gevechten op minder dan één minuut beslecht met Ippon. Doe zo verder Mina. De tweede gouden medaille was een feit.

Elena trad ook als nieuweling aan. Haar entree mocht er wel zijn. Judo in alle betekenissen van het woord. De zachte weg, minimale inspanning voor maximum rendement. Haar tegenstandster kwam iets te vlot en enthousiast - lees veel te onstuimig - naar voor en Elena nam deze beweging zeer mooi over met een Uke Otoshi. In haar tweede kamp ging het niet zo vlot. Ik had trouwens in de beweging van haar opponent een Maki-Komi beweging gezien, en zoals we weten is dit bij de miniemen niet toegestaan. De scheidsrechter stond er echter veel dichter bij, en was dan ook veel beter geplaatst om de beweging te beoordelen. Ik leg me dan ook zonder meer neer bij de beslissing. De derde tegenstander was een maatje te sterk voor Elena. Derde plaats en dus brons.

Ondertussen was ook Arno aangetreden. Arno stond in een poule van 3, een zware taak, want echt herpakken kan je niet. Nochtans ga je me niet horen klagen hoor. Zonder al te veel problemen gooide hij zijn twee tegenstanders met Ippon tegen de mat. Merelbeke haalde hiermee zijn derde gouden medaille. Je mag ook niet vergeten dat Arne (en ook Mathieu) nog een gele gordel dragen, en het hier opnemen tegen (meestal) groene gordels. Dit zegt toch wel iets over de kwaliteit van de Judo School Merelbeke vind ik.

Na Arno was het de beurt aan Matthias. Ook hij trof een oude bekende. Elias De Martelaere (neen geen familie van, want dat is met `ei') heeft al verschillende keren tegen Matthias gevochten, en het ging er soms ongemeen hard aan toe. Dit maal echter had Matthias wat beter getraind (vermoed ik toch) en haalde met zijn beste combinatie O-uchi-gari, Ko-uchi-gari, Uchi-mata zijn tegenstander onderuit. Mede door deze overwinning, ging Matthias gezwind op zijn elan door, en vocht zich zonder al te veel verdere moeite (Uchi-mata en Goshi-guruma) naar de eerste plaats binnen zijn poule. De vierde gouden medaille was een feit.

Michiel sloot als zevende judoka onze succesvolle missie af. Bij Michiel zie ik steeds meer en meer vooruitgang. Het is soms mooi om te zien hoe hij de aanwijzingen van de zijlijn (van mij in dit geval) probeert op te volgen, en daar dan ook succes mee scoort. De eerste en tweede kamp eindigden in het voordeel van Michiel (twee maal Ippon). De derde partij was de zwaarste, en naar mijn mening mocht de scheidsrechter hier toch wel wat kordater opgetreden hebben tegen de schouderklem en armklem die tijdens ne-waza plaats vonden. Maar goed, wederom stond de scheidsrechter tamelijk dicht (misschien iets te dicht waardoor hij niet juist kon inschatten wat er gebeurde) bij de judoka's. Mede hierdoor verloor Michiel deze partij. Een mooie tweede plaats en dus zilver.

De kroon werd dan ook op het werk gezet bij de beker uitreiking: “De eerste plaats plaats gaat naar JudoSchool Merelbeke met 24 punten”.

Dank aan Arno, Elena, Kjell, Mathieu, Matthias, Michiel en Mina voor deze mooie namiddag als coach. Dank ook aan de vele supporters die meekwamen naar deze ontmoeting.

Terug