Uitslagen pupillen te Wetteren:

Verslag:

ISMAEL, 1e plaats, gescoord met waza-ari in eerste kamp, daarna op beslissing (poule van 3 personen).
NAUR, 2e plaats, 1e kamp gewonnen met ippon, 2e kamp 2 keer met juko gescoord, laatste kamp verloren op beslissing tegen diegene die eerste is geworden (poule van 4 personen).
MARJOLEIN, 3e plaats, 1e kamp verloren op beslissing, 2e kamp met ippon gewonnen, en derde kamp terug op beslissing verloren (poule van 4).
ARNE, 4e plaats, 3 keer verloren, was precies niet zijn dagje. volgende keer beter.
NATAN, 2e plaats, 1e kamp gewonnen met juko, 2e kamp verloren op beslissing (tegen latere winnaar, indien hij nog enkele jaartjes ouder zou zijn, had hij kunnen winnen met zijn aanval tane-otoshi die succesvol was, hiervoor kreeg hij een waarschuwing), 3e kamp met ippon gewonnen, en 4e kamp op beslissing gewonnen, verdiende 2e plaats.
EMIEL, 2e plaats, 1e kamp met waza-ari afgewerkt, 2e kamp verloren met 2 yuko's, 3e kamp gewonnen met ippon.
MATTHIAS & JORAN, 2e en 3e plaats, belandden in dezelfde poule, heb wedstrijd jammer genoeg niet kunnen volgen.

Arne.

Uitslagen miniemen te Wetteren:

Verslag:

Voor de miniemen ontmoeting in Wetteren had ik alweer een ‘op papier’ sterke vertegenwoordiging, niemand met een rest kwetsuur, en een goede sfeer. Ook de ouders waren alweer van de partij, alhoewel het Moederdag was. Iedereen was dus extra gemotiveerd om voor een mooie cadeau te zorgen voor zijn of haar moeder. De gemeenschappelijke opwarming werd alweer voorafgegaan door een plaatselijk jazz dance ensemble.

De meisjes hadden de minst gunstige poules, en moesten daarenboven nog lang wachten om op de mat te mogen.

Maar eerst de jongens dus, en Kjell mocht openen. Al vlug bleek dat zijn tegenstander blijkbaar goed op de laatst gepubliceerde klassementstabel gekeken heeft. Door een gedurfde en onverwachte beweging kon hij een waza-ari scoren. Kjell herstelde goed, en kon met een mooie beenhaak (ko soto gake) ippon scoren. ’t Was toch even schrikken. De tweede en derde wedstrijd gingen een heel stuk vlotter. Osoto gari en tane otoshi leidden tot tweemaal ippon. De eerste plaats was binnen.

Op mat 2 was Arbi ondertussen begonnen aan zijn poule. Had hij in zijn eerste wedstrijd zijn tegenstander blijven vasthouden, had hij vermoedelijk een ippon gescoord. Nu was het ‘maar’ een yuko, maar toch voldoende om de wedstrijd te winnen. De tweede wedstrijd ging een stuk vlotter, met een ippon tot gevolg na een houdgreep. De derde wedstrijd werd er niet gescoord, en de scheids besliste in Arbi’s voordeel. Eveneens een eerste plaats dus.

Nadien was het even wachten op de andere wedstrijden. Een goed moment om even bij te praten, en enkele andere mogelijke tegenstanders in het oog te houden. Zoals steeds werd er ook door onze miniemen gesupporterd voor andere deelnemers (die samen met hen de provinciale training in Lokeren volgen).

Zoals te verwachten was was het vanaf dan vlug over en weer sprinten tussen mat 1 (jongens) en 3 (meisjes). Op mat 3 mocht Mina van start gaan, en dat ging niet vlot, want ze had één van haar gevreesde opponenten getroffen (Leen Christiaens) in haar tweede wedstrijd. Het eerste gevecht ging nog tamelijk vlot, en kon Mina uiteindelijk toch nog afronden met een ippon score. Ondertussen kon ik merken dat Leen zich volledig aan het opladen was voor het treffen tegen Mina (beiden stonden tot vandaag op een gedeelde derde plaats). De vonken gingen eraf springen, en dat deden ze! Mina begon nog vrij goed en kon Leen nog afhouden, maar na een minuutje kon Leen toch een gaatje forceren en met een o-goshi Mina vloeren met een – naar mijn mening geen ippon. Mina bezeerde zich hierbij aan het gezicht door een kniestoot, en moest naar de EHBO. Ze kon toch nog opgelapt worden voor de derde wedstrijd. De veer was echter gebroken en Mina kon niet scoren. Ook haar tegenstandster (die toch wel 3.7kg zwaarder woog, wat zo een beetje op de limiet is van het toegestane gewichtsverschil) kon niet scoren, en de scheidsrechter besliste deze maal in ons nadeel. Hierdoor werd Mina geklasseerd op de derde plaats.

Op mat één waren Matthias en Michiel ondertussen aan het werk.
Ik zag een zeer grond sterke Michiel aan het werk. De eerste en tweede kamp werden beiden beslecht met een identieke houdgreep. Toch opletten Michiel met deze houdgreep want de controle is niet 100%, en enkel de rechter schouder wordt tegen de mat gehouden! Deze opmerking neemt echter niets van Michiel’s prestatie weg. Want ook in zijn derde kamp kon hij Ippon scoren. Een welverdiende eerste plaats was het logische gevolg.

Tussendoor was Amelie aan het werk op mat 3. Als eerste tegenstander stond één van Oost-Vlaanderen’s betere meisjes miniemen op de mat. Een naar mijn gevoel te veel afwachtende Amelie kon in eerste instantie goed afhouden, maar een voetje dat te lang bleef hangen zorgde voor een ippon tegen Amelie weliswaar. In de tweede wedstrijd ging het een stuk beter, maar Amelie’s tegenstander kon ook hier profiteren van een foutje, en de volle ippon scoren. In haar derde kamp was de concentratie wat zoek, maar toch kon Amelie een yuko scoren. De stand veranderde niet meer, en Amelie mocht met een derde plaats naar huis.

Matthias trof in deze laatste ontmoeting van dit seizoen twee toppers (De Strooper Jens en Verhofstadt Arno, resp. plaats 12 en 22). De eerste kamp (tegen Arno) bewees Matthias dat hij zowel rechtstaand als op de grond zijn mannetje kan staan. Eerst een yuko score en vervolgens een houdgreep voor de volle 15 seconden. In de tweede kamp werd er niet gescoord. Echter was Matthias steeds de betere, en toonde ook de meeste aanvallen, en een beslissing van de scheidsrechter in zijn voordeel was dan ook een logische score. In de derde kamp (tegen Jens De Strooper) werd er eveneens niet gescoord, en hier waren de meningen verdeeld. Ik kon me echter wel vinden in de beslissing van de scheidsrechter om Jens de overwinning te schenken. Echter haalde ik hiermee niet de meest populaire positie tegenover mijn ontgoochelde zoon die zijn moeder een eerste plaats wou schenken. Ik vond het nochtans veel belangrijker dat Matthias zich niet bezeerde bij de soms heftige duels. Matthias mocht dan uiteindelijk toch nog naar huis met een mooie tweede plaats.

Al bij al mochten Luc Van Gendt en ikzelf vandaag weer een goed gemotiveerd team begeleiden, en konden we terug naar Merelbeke met een beker voor een gedeelde eerste plaats (even veel punten dan Buggenhout). Jammer dat het vandaag zo schitterend zomerweer was, en konden we niet genieten van een beetje zon. Toch was uiteindelijk iedereen (miniemen en supporters) toch nog tevreden. Als ludiek einde op dit treffen mocht de coach tweemaal om en weer de weg van Merelbeke naar Wetteren doen, want in zijn verstrooidheid had hij autosleutels, GSM en portefeuille aan zijn echtgenote gegeven, en niet terug gevraagd.

Terug