Na het volgen van de vereiste 6 technische trainingen en 6 kata trainingen, mocht ik me inschrijven voor het examen eerste DAN. Ik had er namelijk voor gekozen om de graadverhoging van bruin naar zwart via de technische weg te doen. Wouter Goedertier die samen met mij het examen heeft afgelegd, haalde zeer vlot via de competitieve weg de nodige punten.
Het programma voor het Nage-waza (staand werk) omvat de worpen in verplaatsing van de eerste en tweede go-kyo (Als je in detail wil weten welke worpen dit zijn moet je voor of na de les eens naar de grote posters kijken). Het grondwerk (Katame-waza) omvat de houdgrepen, wurgingen en klemmen die je ook voor het behalen van de groene gordel moet kennen. Uiteraard een stuk gedetailleerder, en ook een toepassing en een variante vorm dienen getoond te worden.
Tevens dient de nage-no-kata (eerste drie reeksen) en in geval van graadverhoging via technische weg ook nog de ju-no-kata (enkel eerste reeks) gekend te zijn.
Tijdens de voorbereiding sta je als Tori en Uki heel wat tijd op de mat, en moet je goed op elkaar ingespeeld geraken. Niet iedere beweging gaat even vlot, en daarom val je als Uki toch wel een duizend keer gedurende de voorbereiding.
Al bij al, en na samenspraak met Dirk, voelde ik me klaar om op 18 november het examen af te leggen.
Geert Stroobant en ik vertrokken rond de middag naar Zele, want om 13h moet je ingeschreven zijn op de rol. In de cafetaria zien we al Antoine zitten. Onze voorzitter is een trouwe begeleider van de meeste examinanten. Aan het tafeltje van de inschrijvingen komen we nog twee bekende gezichten tegen. Dirk de Maerteleire en Eric Veulemans nemen er de honeurs waar.
Nu lopen we ook Pascal-Paul Van Laeken en Wouter Goedertier tegen het lijf. Wouter lijkt - net als ikzelf - toch wel wat gespannen. Hij wil zo vlug mogelijk op de mat. De ervaring van Pascal zorgt ervoor dat we toch wel wat rustiger worden.
Na de inschrijving trekken we onze judogi aan en knopen we - hopelijk voor het laatst - onze bruine gordel. Toch eventjes de mat voelen en de afstanden voor onze kata eventjes controleren. Het is namelijk zo dat de matten op een andere manier geschikt zijn in Zele. De matten vormen een vierkant van 7m bij 7m. Op onze tatami in Merelbeke hebben we een rode boord, en vormen de groene matten een vierkant van 6m bij 6m. Toch wel eventjes aanpassen - en opletten.
Rond 13.30h is het dan zover. Raymond De Clercq roept iedereen ter orde, en vraagt iedereen de zaal en tatami te verlaten. Wouter wordt al bijna direct terug binnen geroepen om zijn examen te starten. Twintig minuten later komt Eric Veulemans mij halen. Geert en ik zien Wouter nog net starten aan zijn kata. Ikzelf dien te starten met het katame-waza. Traditioneel scoren we als JSM'er tamelijk goed op dit onderdeel. Na een tweetal minuutjes yaku-soku-geiko (soepel vechten) toon ik de basis, variante en toepassingen van de houdgrepen, wurgingen en klemmen die me gevraagd worden; geslaagd voor dit onderdeel.
Het Nage-waza verloopt op een gelijkaardige manier: valtechnieken, yaku-soku-geiko en enkele worpen. Ook voor dit onderdeel ben ik geslaagd. Het vertrouwen in een goede afloop stijgt - want ook traditioneel is JSM sterk in de kata.
Een tiental minuutjes later valt er toch een last van m'n schouders. De juri vertelt me dat ik geslaagd ben. JOEPIE!! Ik krijg al direct de felicitaties van Antoine en van Geert natuurlijk ook. Voldaan keer ik terug naar de cafetaria. Ook daar zit een stralende Wouter te wachten. We wensen elkaar proficiat.
Maar nu begint eigenlijk het meest vervelende: wachten op de proclamatie en de overhandiging van de zwarte gordel. Toch nog eerst eventjes m'n uki trakteren, want hij heeft het dubbel en dik verdiend!
Eventjes rondlopen, een paar plankjes tellen van het plafond (die volgens mij vernieuwd is wat het oude was wat donker geworden), eventjes naar het toilet, een ongelukkig gezicht dat binnenkomt (waarschijnlijk niet geslaagd dus), een babbel met een collega judoka, een andere judoka die volop met de zenuwen zit, nog een drankje, even naar huis bellen om te melden dat je geslaagd bent, een SMS'je naar de vrienden van JSM en een korte uitnodiging voor een drankje 's avonds. Het hoort allemaal bij het wacht ritueel vrees ik.
Om 18.30h was het dan zover. Na een korte speech van Eric Veulemans (1 op 4 van de examinanten is niet geslaagd), volgt de naamafroeping, het overhandigen van de zwarte gordel, het diploma, de nationale kaart van zwarte gordel, en een vraag om deelname voor een trainer of initiator cursus of cursus scheidsrechter/tijdopnemer. De roep naar vrijwilligers is groot.
De groepsfoto in de dojo met de collega's zwarte gordel sluit de geslaagde missie af. De obi zit nog een beetje onwennig, maar gedurende de volgende maanden komt dat wel goed.
Bedankt Geert voor het duizend keer vallen, honder keer gewurgd en geklemd worden, de vele dinsdag avonden, woensdag- en en zondagtrainingen!!
Bedankt Antoine om mee te willen gaan naar Zele en voor de morele steun tijdens het examen!!
Bedankt Dirk en Christophe voor het bijsturen, nog eens corrigeren en nog een tonen hoe het echt moet, en ook voor de morele steun!!
Bedankt Pascal-Paul, Nathalie, Jean-Pierre, Pieter, Celine, Stefan voor het begrip om eens een les over te nemen omdat ik eens wou bijtrainen!!
Maar vooral bedankt JSM voor de infrastructuur, de goede sfeer en de vele vriendschappelijke schouderklopjes.
Zonder dit alles is het gewoonweg niet mogelijk om de weg naar zwart met succes te voleindigen.
Luc Braeckman.
Terug